منو سایت
تاريخ:بيستم و نهم مرداد 1392 ساعت 06:03   |   کد : 550
مصاحبه
تلويزيون خوب در ماه رمضان، تلويزيون خاموش است
منتشر شده در سایت شفقنا

سعدی علیه الرحمه می گوید:
شکم جای قوت است و ذکر و نفس
تو پنداری از بهر قوت است و بس
کجا ذکر گنجد در انبار آز
به زحمت نفس می کند پا دراز


و این شعر حکایت ما و تلویزیون است در ماه رمضان. از 9 شب تا یازده و نیم شب، سه شبکه یک و دو و سه، سه سریال جذاب دارند که مردم را می نشاند پای تلویزیون. هنوز اولی تمام نشده دومی شروع شده و با تمام شدن دومی، بلافاصله سومی شروع می شود. وقتی هم که برنامه های «انبار آز» تمام می شود، نیمه شب شده و فرصتی و حوصله ای برای کار دیگری نیست. نماز را هم که در فاصله آگهی میان برنامه ها باید خواند.

این که پخش سریال ها است، من که اندکی دستی بر آتش دارم می دانم که چه مرارت ها برای تولید این سریال ها کشیده شده. در میان منتقد کم تحملی از شب اول نقدش را شروع می کند و فیلمسازی که مانند گربه مرتضی علی همیشه به راه خودش می رود نه سیاست های سازمان، و در غیاب فیلمسازانی که مسائل واقعی جامعه را بیان می کردند، تلویزیون چه باید بکشد تا نه سیخ بسوزد و نه کباب، نه عشق مثلثی باشد و نه اشرافیتی و نه مرفه دردمندی که شب های غصه بدبختی هایش را بخوریم، نه نقد اجتماعی باشد که به کسی بر بخورد و نه نام آن برنامه ماهواره ای که تیرامیسو را وارد سفره مردم کرده گفته شود، و هزار اما و اگر دیگر.

و همه اینها در ماهی رخ می دهد که عین ابتهاج است و نشاط معنوی، و خدا هزار فرصت آماده کرده و دست شیاطین بسته شده، اما «دجال اعظم» ضلع چهارم سفره های ما شده است.

از معنویات که بگذریم، جامعه بی سامان ایرانی، در غیاب دولت و سیستمی که بتواند جامعه را هماهنگ کند و سامان دهد، در چند واقعه مهم از نو بازسازی (فرمت) می شود و کدورت ها در آن از بین می رود و بخش مهمی از بهبود وضعیت جامعه، به دلیل شکل گیری ارتباطات چهره به چهره است، و تحقیقات نشان می دهد که این نوع تعاملات از میزان خودمداری و فردگرایی افراطی در جامعه می کاهد. ماه رمضان و دهه اول محرم و تعطیلات نوروز، واقعه هایی هستند که فرصت ارتباطات به مردم می دهند و تعارضات انبارشده را تخلیه می کنند و جامعه قوام دیگری می یابد.

محرم به مدد هیات ها و عزاداری ها هنوز به تصرف تلویزیون در نیامده است، اما نوروز و رمضان، چرا. رمضانی که باید فرصتی باشد برای افطاری دادن و افطاری رفتن و شب بیرون رفتن و از خلوتی تهران استفاده کردن و مسجدی و احیایی، و همین بشود باعث افزایش ارتباطات اجتماعی، شده پیگیری سریال های مردم پسندی که اختصاصا برای ماه رمضان ساخته می شود، و اگر مردم میهمانی هم می روند، سریال می بینند، و تلویزیونی که صدایش بلند است که همه بشنوند. و نتیجه می شود که به جای دیدن هم، با هم تلویزیون دیده اند.

زمانی دکتر زیبایی نژاد می گفت که تلویزیون خوب، تلویزیون خاموش است و این لااقل برای ماه رمضان درست است. نیاز ما به رسانه، هنگام افطار، اذان است و دعای پیش از آن، و سحرها هم دعای سحر است و موعظه ای و اذان. و همه اینها اولا با یک شبکه ممکن است و مهمتر اینکه با رادیو انجام شدنی تر است. اصولا رمضان رادیویی است، هم خاطره های فراوانی که از آن داریم و هم مزاحمتی که ایجاد نمی کند و حد خودش را دارد.

بجای برنامه ریزی همه جانبه برای ورود به خانه های مردم در ماه رمضان و نشستن سر سفره افطاری و سحری آنها، تلویزیون می تواند این یک ماه را به خودش و به مردم مرخصی بدهد. اتفاقی هم نمی افتد. کسی بخاطر اینکه تلویزیون در ماه رمضان، بیننده ماهواره نمی شود. رمضان را به مسجد بسپاریم و محرم را به هیات و نوروز را به طبیعت.

باور کنیم همیشه کار نیکو کردن از پر کردن نیست، و کثرت برنامه های جذاب در رمضان در رسانه لزوما مثبت نیست.

اگر تلویزیون هنوز این اندازه جرات ندارد که در ماه رمضان مردم را تشویق به ندیدن کند، می شود به مردم توصیه کرد این یک ماهه تلویزیون هایشان را خاموش کنند.

آدرس ايميل شما:  
آدرس ايميل دريافت کنندگان