محورهاي آزمون پايان ترم اول 88-87 و يادداشت هاي كلاسي
يادداشت هاي كلاسي اين
ترم را در اينجا بخوانيد. محورهاي آزمون پايان ترم در ادامه آمده است:
محورهاي آزمون پايان ترم نيمسال اول 88-87
§ عصر زرين تمدن ايراني-اسلامي کدام دوره است و ويژگي هاي آن کدام است
§ نقش صفويه در تاريخ ايران و هويت ايراني با تاکيد بر عناصر مشروعيت بخش (ایدئولوژیک) به صفويه (از نظر فوران)
§ شرح چندبعدي بودن شخصيت هاي برجسته ايراني
§ مفهوم رندی در توضیح شخصیت ایرانی و تغییر آن به رند وارونه در دوران اخیر
§
§ خلاصه نظريه استبداد ايراني کاتوزيان
§ نظريه فره ايزدي و تحليل رفتارهاي مردم و گروه هاي نخبه در برابر شاه بر اساس اين نظريه
§ نحوه تعامل شاهان و دين
§ نحوه ترکيب استبداد و فره ايزدي در پادشاهي در ايران و پيوستاري بودن آن
§ ويژگي هاي سلطنت شيعي
§
§ مهمترين خدمات ايرانيان به اسلام
§ علل همکاري علماي شيعه با پادشاهان قاجار
§ علت برخورد علما با تجددخواهي و مدرنيته غربي
§
§ مهمترين عناصر زندگي شهري در ايران قديم (از نظر اشرف)
§ گروه های عمده موجود در بخش شهری ایران در دوره قاجاریه (از نظر فوران)
§ ساختار و صورتبندي اجتماعی ایران ماقبل سرمایه داری در دوره هاي قاجار و صفوي (از نظر فوران)
§ محورهاي اقتصاد شهري در دوره صفويه (از نظر فوران)
§ عناصر تشکيلات اداري ايران در دوران صفويه
§ کشمکش های داخلی دوره صفویه
§
§ اصلاحات از درون در حکومت قاجاريه، کارگزاران اين اصلاحات، و علل ناکامي اين اصلاحات
§ ويژگي هاي انديشه هاي سياسي دوره قاجار با تاکيد بر يک کلمه مستشارالدوله
§ شباهت ها و تفاوت هاي رضاشاه و اميرکبير
§ وضعيت بازرگاني خارجي ايران در دوره قاجار (از نظر فوران)
§ محورها و بخش هاي اقتصاد شهري در دوره قاجار (از نظر فوران)
§ ماهيت وابستگي ايران در دوره قاجار از نظر فوران
§ جایگاه روسیه و انگلیس در اقتصاد ایران در دوره قاجاریه و تغییرات آن (از نظر فوران)
§ گروه های اجتماعی درگیر در جنبش بابیه (از نظر فوران)
§
§ موفقيت ها و ناکامي هاي انقلاب مشروطه (با تاکيد بر دوران رضاشاه) با توجه به اهداف و خواسته هاي مشروطه خواهان (دموکرات ها) و نيز از نظر ناظر بيروني (جامعه ايران) به تفکيک ابعاد مختلف سياسي، فرهنگي، مذهبي، اقتصادي، و اجتماعي و ديني
§
§ علل اجتماعي شکل گيري و رواج آيين فتوت و جوانمردي در ايران (از نظر افشاري)
§ انواع گروه های جوانمرد و قلندر در عهد صفوي به بعد (از نظر افشاري)