خطرناکترین کار در تهران عبور از خط کشی های مخصوص عابر پیاده در خیابان ها است
روایت یک توریست آرژانتینی از سفر به تهران/ به نقل از خبرگزاری پایتخت
تاريخ : دوم مهر 1394 ساعت 12:28   کد : 7676
 منتشر شده در خبرگزاری پایتخت (بیست و هفت شهریور نود و چهار. اینجا)
یک توریست آرژانتینی به تازگی خاطرات خود را در وبسایتWorld Crunch منتشر کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست.
به گزارش پایتخت،  در ادامه نکات جالبی که در سفر یک توریست آرژانتینی به تهران نظر او را به خود جلب کرده را می خوانید:
حمل و نقل عمومی

این گردشگر در مورد حمل و نقل عمومی و فرهنگ ترافیک تهران می نویسد: " وسایل نقلیه تهران نسبتا به روز و مدرن است. اما حقیقت این است که این تعداد اتوبوس و مترو جوابگوی جا به جایی ده میلیون جمعیت در طول روز نیست. اما این نقص در مورد تاکسی ها بیشتر به چشم می خورد. تاکسی های نارنجی رنگ تهران آنقدر تعدادشان کم است که اگر بخواهید یکی از آنها را کرایه کنید باید ساعت ها منتظر بمانید. تنها راه جایگزین این تاکسی ها وسایل شخصی بدون آرم تاکسی هستند که کنار و گوشه هر خیابانی ایستاده اند و مقصد خود را مانند دستفروش ها فریاد می زنند. اکثر آنها هم به صورت دوبل و خلاف قانون ایستاده اند و دنبال مسافر هستند.

خطرناکترین کار در تهران عبور از خط کشی های مخصوص عابر پیاده در خیابان ها است! اکثر رانندگان تهران هنگام رسیدن به این خط کشی ها به جای کاهش سرعت تا حد زیادی به آن اضافه می کنند!

مشکلات گردشگران خارجی در تهران

سخت ترین بخش سفر من مربوط می شد به ماه رمضان. گرمای حدود 40 درجه تهران، گرسنگی و تشنگی در ماه رمضان واقعا برای توریستی که خانه و کاشانه ای ندارد بسیار طاقت فرسا است. آلودگی این شهر شلوغ هم تا حد زیادی به این مشکل اضافه می شود. هیچ کس در طول ماه رمضان حق خوردن و آشامیدن در خیابان ها و اماکن عمومی این شهر را ندارد. البته بسیاری از مردم هم در پارک ها و گوشه و کنار شهر مشغول قانون شکنی و خوردن هستند. اما من از ترس پلیس نتوانستم این کار را انجام دهم. عاقبت یکی از مغازه داران مرا به پشت مغازه برد و آنجا توانستم کمی آب و میوه بخورم.

پارک آب و آتش

اینجا شاید یکی از زیباترین بخش های تهران باشد که در طول سفر از آن بازدید کردم. جای زیبایی است و اکثر تهرانی ها آن را دوست دارند. عصر روز های ماه رمضان، مردم زیادی با زیر انداز و قلیان و کتری چای روانه این پارک می شوند. آنها کفش های خود را روی چمن ها از پا در می آوند و با خانواده خود چند ساعتی را دور هم استراحت می کنند. تا شب همه پارک تقریبا پر می شود و پل طبیعت پر از ازدحام جمعیت.