چکیده: انسان ها در زندگی روزمره‎شان در موقعیت‎های تعاملی متعدد و متنوعی قرار می‎گیرند و در هرکدام از این موقعیت‎ها با پشتِسر گذاشتن فرایندهایی تصمیم می‎گیرند که چه واکنشی نشان دهند.انتخابِ‎کنشیِ یک کنش‎گرِ نوعی،در یک موقعیت تعاملی،به سه عامل اصلی یعنی ویژگی‎های شخصیتی کنش‎گر،موقعیت‎اجتماعی او و پیشینة فرهنگی‎اش، بستگی دارد. این مقاله درصدد است تا در چارچوب رویکرد روش شناسی مردم و با استفاده از ابزار مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته و مطالعات اسنادی، نشان دهد که چگونه زنان و مردان طبقه متوسط ساکن شهر تهران که بین 30 تا 40 سال سن دارند، در زندگی روزمره و در جریان تعاملات‎شان با دیگران، تصمیم می‏گیرند که نسبت به یک وضعیت نامطلوب خاص «بی‎تفاوت» باشند و نسبت به وضعیت دیگر بی تفاوت نباشند.یافته ها نشان داد که منطق انتخاب بی‎تفاوتی در میان مصاحبه شوندگان،حول سه مسئلة اصلی یعنی مسئلة تشخیص(حق/باطل)؛ مسئلة مصلحت(بقا/ویرانی) و مسئلة نتیجه(اثربخشی/بیهودگی) صورت بندی می‎شود.کشف فهم مشترک افراد از هرکدام از این مسائل، مدخلی برای کشف حوزه‎های تقابل نمادین فرهنگی مؤثر بر انتخاب بی‎تفاوتی در جامعه مورد مطالعه است.