به گزارش خبرنگار مهر، سمینار یک روزه جامعه شناسی راهپیمایی ۲۲ بهمن به همت پژوهشکده باقر العلوم(ع) سازمان تبلیغات اسلامی در محل این پژوهشکده برگزار شد. این سمینار در قالب چهار نشست و در هر نشست با سخنرانی ۳ نفر از اساتید و نخبگان پیرامون تحلیل ماهیت، کارکردها و برداشت های مختلف از راهپیماییهای انقلابی ایرانیان خصوصا راهپیمایی ۲۲ بهمن ادامه یافت.
نشست اول این سمینار با موضوع نسبت انقلاب اسلامی و راهپمایی، با حضور دکتر جوادی یگانه، دکتر همایون و دکتر منوچهر محمدی برگزار شد.
دکتر محمدرضا جوادی یگانه استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در این نشست با موضوع نقش مهم اما کمرنگ شده مردم در راهپیمایی ۲۲بهمن: بازسازی نظریه مردمی انقلاب اسلامی سخنرانی کرد.
وی با کابوس قلمداد کردن انقلاب اسلامی برای نظریه های انقلاب در عرصه جامعه شناسی انقلابها و اینکه این نظریه ها همچنان در تحلیل علت اصلی شکل گیری انقلاب دچار ضعفند ادامه داد که می بایست بین «علل وقوع انقلاب» و «زمینه های تشدید کننده» آن تفکیکی کرد و هر یک را بجای دیگری در نظر نگرفت.
از نظر دکتر جوادی یگانه انقلاب اسلامی معلول شکل گیری «رابطه مردم و رهبری بر بستر مکتبی اسلام» است.
وی در ادامه تلاش کرد تا با تحلیل پیام پنجم مرداد ۵۷ امام خمینی ـ در موقعیتی که هنوز نشانه روشنی از انقلاب پدیدار نشده بود ـ نشان دهد که امام تلاش دارد که با تأکید بر مبدأ تاریخی کاملا خاص (۱۵ خرداد)، مبنای صد در صد اسلامی و رهبری روحانیت چگونگی حرکت و جریان مبارزاتی خود را از حرکتها و جریانات مخالف دیگر تمایز بخشد و از همان ابتدا حساب خود را بکلی از آنها جدا نماید.
جوادی یگانه گفت: این پیام امام با توجه به استراتژی انقطاعی آن نسبت به جریانات دیگر و جدا کردن خط از دیگران با گلایه جدی دکتر ابراهیم یزدی مواجه شد و امام با اینکه از او دلجویی کرد اما از اصرارش بر وجوه تمایز نهضت اصلا عقب نشینی نکرد.
دانشیار دانشگاه تهران ادامه داد: امام (ره) با آن رویه شفاف و کاملا صریح نشان داد در ازای هیچ چیزی از ماهیت صددرصد اسلامی و صد درصد مردمی انقلاب و رهبری صددرصد روحانی آن نمی گذرد حتی اگر تآکید بر این اصول موجب شود انقلاب هیچ وقت به پیروزی نرسد. تأکید همه جانبه اما به ماهیت مردمی انقلاب و آمدن مردم به صحنه مبارزه موجب شد که حتی در سخت ترین شرایط امکانات و پیشنهادهای چریکی و مسلحانه گروهها را پس بزند.
این نویسنده کشورمان افزود: امام هم در سبک و مشی مبارزه و هم در پیشنهادهایش برای نظام جایگزین صرفا به جمهوری اسلامی اشاره کرد و باز حتی یک کلمه به نفع مفاهیم و واژگان غیر اسلامی عقب نشینی نکرد. خواسته مردم تأمین استقلال و آزادی به یغما رفته در اثر فساد سیاسی و دیکتاتوری وابسته بود و پیشنهاد امام: «جمهوری اسلامی».
وی اشاره کرد: در حالی که کانون اصلی مخالفت امام با حکومت پهلوی مسأله دیکتاتوری، عقب ماندگی و وابستگی است با این حال عمده رسانه های ما فساد اداری و جنسی حکومت پهلوی را به عنوان علت اصلی اعتراض مردم عنوان می کنند.
جوادی یگانه در بخش دوم سخنانش در باب نسبت انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی و راهپیمایی ادامه داد: جمهوری اسلامی هماره باید در ارتباط مستقیم با ماهیت صددرصد اسلامی و صددرصد مردمی و رهبری صددرصد روحانی انقلاب اسلامی بوده و با آن مطابقه شود. این مطابقه به صورت آشکاری به مدد راهپیمایی های مردمی و خصوصا راهپیمایی ۲۲بهمن اتفاق می افتد و تضمین می شود.
این محقق و استاد دانشگاه با دلالت به مقاله دکتر حسین کچویان در تبیین ماهیت راهپیمایی ۲۲ بهمن گفت: از این منظر راهپیمایی ۲۲بهمن صرفا «جشن تولد» انقلاب نیست، بلکه، تکرار سالانه خود انقلاب اسلامی است.
وی ادامه داد: جسارت بالایی می طلبد که انقلابی، در موعد از پیش تعیین شده ای در هرسال، تمام دستاوردها و حیثیت خود را به آزمون حضور مردم در راهپیمایی بگذارد؛این نوع تهور و شجاعت در هیچ انقلاب دیگری شبیه ندارد.
این استاد دانشگاه تهران بخش سوم سخنان خود را به اهمیت پاسداری از اصالت راهپیمایی ۲۲ بهمن اختصاص داد.
وی گفت: در رویکردهای سیاستگذارانه سالهای اخیر به وجه مردمی و آرمانگرایانه نسبت به سالهای گذشته و خصوصا دوران صدر انقلاب اسلامی کم تر پرداخته شده است.
جوادی یگانه برای تبیین این موضوع، به مقایسه قطعنامه راهپیمایی عاشورای ۵۷ ـ که یک قطعنامه عام و جامع نظر توده مردم و نیز یک قطعنامه انقلابی و آرمانی است ـ با قطعنامه راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال که حاوی بعضی نظرات جناحی و سوگیریهای سیاسی غیر ملی است پرداخت.
وی توضیح داد: در حالی که در قطعنامه های متأخر رد غلیظی از سوگیری های خاص گرایانه و غیرملی دیده می شود اما در مقابل، تلویزیون از طریق برجسته سازیهای اغراق گونه تیپ های بدحجاب شرکت کننده در راهپیمایی، اصرار عجیبی بر عام گرایی دارد. ایشان وزن دهی بیش از حد و مصنوعی تلویزیون به حجم و اندازه حضور تیپهایی از این دست را نوعی افراط ناشی از انفعال ارزیابی کردند.
جوادی یگانه هم افراط تلویزیون در عام گرایی بیش از حد و مصنوعی و هم تفریط قطعنامه ها در خاص گرایی های غیر ملی را محل انتقاد و البته واجد نوعی تعارض ذاتی دانست.